Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

pigmentorum C

  • 1 aspersio

    ōnis f. [ aspergo I \]
    1) опрыскивание, окропление, обрызгивание(aquae C; sanguinis Vlg)
    2) посыпание (salis Pall; pulvĕris Vlg)
    3) накладывание красок, мазки (sc. pigmentorum C)

    Латинско-русский словарь > aspersio

  • 2 color

    ōris m.
    1) цвет, окраска (aureus O, PM; caeruleus Cs; albus Lcr, C; purpureus Lcr etc.)
    colorem ducere V — принимать цвет, окрашиваться
    2) краска, краситель ( colores terere PM)
    3) цвет лица (albus O; suavis C)
    colorem mutare H, Q etc. (perdere O) — перемениться в лице или побледнеть
    homo nulli (= nullīus) colons погов. Plневедомый человек (незнакомец)
    4) красивый цвет лица, приятная наружность, красота (robur et c. L)
    quo fugit Venus, heu, quove color? H — увы, куда скрылись любовь и красота?
    5) внешний вид, (преим. блестящее) состояние, положение ( civitatis C)
    6) колорит, оттенок ( pigmentorum C); манера, стиль (orationis antiquae Sen; tragĭcus H); отпечаток, налёт ( urbanitatis C)
    7) яркий цвет, pl. цветы (aspĭce, quos submittit humus formosa colores Prp); прикрасы
    aliquem colorem dicere J — стараться выгородить (оправдать) кого-л.
    8) вид, предлог
    illo colore Digв этой форме или под этим предлогом

    Латинско-русский словарь > color

  • 3 color

    color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov., die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B) insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – / Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256.

    lateinisch-deutsches > color

  • 4 pigmentum

    pīgmentum, ī, n. (pingo), das Mittel zum pingere (Anstreichen, Malen, Schminken usw.), I) der Färbestoff, die Farbe, A) eig.: a) zur Malerei, discordes pigmentorum colores, Apul. de mund. 20: pigmentum fervens, Plin. 35, 150: aspersa temere pigmenta in tabula, Cic. de div. 1, 23. – scherzh., alqm pingere pigmentis ulmeis = tüchtig verprügeln, Plaut. Epid. 626 G. – b) als Schminke, Plin. 16, 233. – B) bildl., der in der Rede aufgetragene Schmuck, die Farbe, Schminke, Cic. Brut. 298; de or. 2, 188. Fronto laud. negleg. p. 215, 18 N.: pigmenta Aristotelia, Cic. ad Att. 2, 1, 1. – II) übtr., Balsam, Spezerei, Kräutersaft u. dgl., Ps. Apul. Asclep. 41. Vulg. 4. regg. 4, 20, 13 u.a. Plin. Val. 2, 31. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 9, 46. Firm. math. 3, 14, 6 u. 8, 17: odora pigmenta, Wohlgerüche, Macr. sat. 1. praef. §. 8.

    lateinisch-deutsches > pigmentum

  • 5 respersio

    respersio, ōnis, f. (respergo, ere), das Anspritzen, Bespritzen, Besprengen, pigmentorum, Cic. de div. 2, 48: sumptuosa respersio, das Besprengen des Grabes mit Wohlgerüchen u. Wein, Cic. de legg. 2, 60.

    lateinisch-deutsches > respersio

  • 6 Farbenpracht

    Farbenpracht, colorum pulchritudo (im allg.). – pigmentorum flos etcolor (künstliche eines Gemäldes). – farbenreich, coloribus variis (bunt). – destinctus vario colore (in bunten Farben prangend). – Farbenspiel, colorum varietas; colores varii.

    deutsch-lateinisches > Farbenpracht

  • 7 Lebhaftigkeit

    Lebhaftigkeit, vigor (die Frische, die frische Beschaffenheit, sowohl des Körpers als des Geistes). – viriditas (eig. das grüne, frische Aussehen, z.B. der Wiesen; dann von der Frische des Geistes). – alacritas (die Munterkeit). – vis (Kraft, z.B. mentis).gravitas. vehementia (Nachdruck; alle drei von der L. der Rede). – celebritas. frequentia (Häufigkeit, z.B. des Briefwechsels, epistularum; cel. auch das häufige Besuchtsein, z.B. viae, loci) – mit L., s. lebhaft (Adv.). – L. der Farben, pigmentorum flos et color (auch bildl. in einer Rede). – L. in Handel u. Verkehr, commercium frequens.

    deutsch-lateinisches > Lebhaftigkeit

  • 8 color

    color, ōris, m. (vgl. occulere, celare), die Farbe, I) eig.: A) im allg., albus, Ggstz. niger, Lucr. u. Cic.: color caerulo albidior, viridi austerior et pressior, Plin. ep.: c. amethystinus, Suet.: ater, Ov. u. Plin.: aureus, Ov. u. Plin.: bonus, Varr., melior, Plin.: caeruleus, Caes.: candidus, Vitr. u. Ov.: coracinus, Vitr.: croceus, Gell.: furvus, Solin.: fuscus, Ov.: herbidus, Plin.: nativus, Plin.: naturalis, ICt.: piceus et niveus, Apul.: porraceus, Plin.: purpureus, Lucr., Vitr. u.a.: rufus, Scrib. u. Gell.: Tyrius, Hor.: viridis, Ov. u. Solin., viridior, Plin. ep.: c. aureus ignis, Lucr.: argenti, Hor. u. Plin.: vestium, Sen.: paenula od. tunica obsoleti coloris, Suet. u. Amm.: Iris mille trahens varios colores, Verg.: colorem ducere (von der Traube), sich färben, Farbe bekommen, Verg. – als Stoff zum Färben (Färbestoff), zum Malen, regionis natura minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax, Flor. 4, 12, 60: colorem accipere, bibere, annehmen (v. der Wolle u. Stoffen), Plin.: ebenso colorem (colores) ducere, perbibere, Sen.: colorem inducere picturae, Plin.: navem pretiosis coloribus pingere, Sen.: colores terere, Plin. – B) insbes.: 1) die natürliche Farbe des Menschen, die Gesichtsfarbe, der Teint, a) im allg.: verus, Ter., Ggstz. fucatus, Hor.: albus, Ov.: exsanguis, Sall. u. Rut. Lup.: egregius, suavis, Cic.: colorem mutare, Hor., Quint. u. Curt., od. perdere, Ov.,
    ————
    die Farbe (vor Scham, Furcht, Schmerz usw.) wechseln, -verlieren (vgl. crebra coloris mutatio, Cic.); aber colorem mutare auch = blaß werden (vom vielen Studieren), Sen. rhet.: c. non mansit ei, Verg.: c. excidit, Ov.: tales virgo dabat ore colores, so verfärbte sich ihr Gesicht, Verg.: colorem obtinere (als Ggstz. von mutare), Plaut.: im Bilde, ac ne carmen quidem sani coloris enituit, selbst nicht der Poesie blieb eine gesunde Lebensfrische, Petr. 2, 8. – Sprichw., homo nullius coloris, ein unbekannter Mensch, Plaut. Pseud. 1196. – b) prägn. = frische-, schöne Gesichtsfarbe, frischer-, schöner Teint, Schönheit, robur et colos, Liv. 28, 26, 14: nimium ne crede colori, Verg.: abiit corpusque colorque, Ov. – 2) Plur. colores, die Farbenpracht der Blumen, meton. = prangende Blumen, Prop. 1, 2, 9. Val. Flacc. 6, 492. – II) übtr.: A) im allg., die Farbe, der äußere Anstrich, das Äußere (= die äußere Beschaffenheit), civitatis, Cic.: vitae, Hor.: omnis Aristippum decuit c., ihn kleidete jede Farbe = er wußte sich in alle Verhältnisse, in jede Lage zu finden, Hor.: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint et ne colorem quidem duxerint, u. nicht einmal den äußern Anstrich (eines Philosophen) angenommen = gar nichts gelernt haben, Sen.: captivi colore (unter der Maske eines G., scheinbar als G.) transivit, Amm. 26, 9, 6. – B)
    ————
    insbes.: 1) v. der Rede, Diktion, Ton und Farbe, das Kolorit (= der allgemeine Charakter, der Zuschnitt), Cic. u.a.: c. urbanitatis, Cic.: c. tragicus, Hor. – 2) prägn.: a) das hebende, lebhafte Kolorit, der Schmuck, χρῶμα, Cic.: verb. flos et color pigmentorum, Cic. – b) der äußere, täuschende Anstrich = das Beschönigen, dare colorem rebus turpibus, Quint.: dic aliquem colorem, Iuven. – Nbf. colōs, ōris, m., Plaut. Men. 828 u. mil. 1179. Titin. com. 114. Lucr. 6, 208 u. 1072. Varr. sat. Men. 425. Sall. Cat. 15, 5. Liv. 28, 26, 14. Plin. 9, 149; 13, 98 u.a. Symm. ep. 1, 15; vgl. Serv. Verg. georg. 2, 256.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > color

  • 9 pigmentum

    pīgmentum, ī, n. (pingo), das Mittel zum pingere (Anstreichen, Malen, Schminken usw.), I) der Färbestoff, die Farbe, A) eig.: a) zur Malerei, discordes pigmentorum colores, Apul. de mund. 20: pigmentum fervens, Plin. 35, 150: aspersa temere pigmenta in tabula, Cic. de div. 1, 23. – scherzh., alqm pingere pigmentis ulmeis = tüchtig verprügeln, Plaut. Epid. 626 G. – b) als Schminke, Plin. 16, 233. – B) bildl., der in der Rede aufgetragene Schmuck, die Farbe, Schminke, Cic. Brut. 298; de or. 2, 188. Fronto laud. negleg. p. 215, 18 N.: pigmenta Aristotelia, Cic. ad Att. 2, 1, 1. – II) übtr., Balsam, Spezerei, Kräutersaft u. dgl., Ps. Apul. Asclep. 41. Vulg. 4. regg. 4, 20, 13 u.a. Plin. Val. 2, 31. Cael. Aur. de morb. acut. 2, 9, 46. Firm. math. 3, 14, 6 u. 8, 17: odora pigmenta, Wohlgerüche, Macr. sat. 1. praef. §. 8.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > pigmentum

  • 10 respersio

    respersio, ōnis, f. (respergo, ere), das Anspritzen, Bespritzen, Besprengen, pigmentorum, Cic. de div. 2, 48: sumptuosa respersio, das Besprengen des Grabes mit Wohlgerüchen u. Wein, Cic. de legg. 2, 60.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > respersio

  • 11 pīgmentum

        pīgmentum ī, n    [pingo], a color, paint, pigment: aspersa temere pigmenta in tabulā.—Fig., of style, coloring, ornament: pigmentorum flos et color: sententiae sine pigmentis.
    * * *
    coloring/dye/pigment/tint/paint; ingredient; drug; sauce (Bee); (wine w/)spices

    Latin-English dictionary > pīgmentum

  • 12 respersiō

        respersiō ōnis, f    [re-+SPARC-], a sprinkling over, besprinkling: pigmentorum: sumptuosa (of the funeral pile).

    Latin-English dictionary > respersiō

  • 13 color

    cŏlor (old form cŏlos, like arbos, clamos, honos, etc., Plaut. Mil. 4, 4, 43; Lucr. 6, 208; 6, 1073; Sall. C. 15, 5, acc. to Prob. II. pp. 1456 and 1467 P.; Plin. 13, 15, 30, § 98; 35, 11, 42, § 150), ōris, m. [root cal-, to cover; cf.: caligo, occulere, calyx], color, hue, tint.
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    varii rerum,

    Lucr. 2, 786:

    nequeunt sine luce Esse,

    id. 2, 795:

    aureus ignis,

    id. 6, 205:

    albus,

    id. 2, 823; cf.:

    color albus praecipue decorus deo est,

    Cic. Leg. 2, 18, 45:

    purpureus conchyli,

    Lucr. 6, 1073:

    Tyrios mirare,

    Hor. Ep. 1, 6, 18; Ov. M. 4, 165; 10, 261; cf. id. ib. 6, 65; Verg. G. 1, 452:

    colorem accipere,

    Plin. 11, 38, 91, § 225:

    bibere,

    id. 8, 48, 73, § 193:

    inducere picturae,

    id. 35, 10, 36, § 102:

    color caerulo albidior, viridior et pressior,

    Plin. Ep. 8, 20, 4:

    amethystinus,

    Suet. Ner. 32:

    color in pomo est, ubi permaturuit, ater,

    Ov. M. 4, 165; Plin. 30, 2, 6, § 16:

    bonus,

    Varr. R. R. 3, 7, 10:

    melior,

    Plin. 7, 6, 5, § 41: colores, oculos qui pascere possunt, [p. 371] Lucr. 2, 419:

    rebus nox abstulit atra colorem,

    Verg. A. 6, 272:

    quam cito purpureos deperdit terra colores,

    Tib. 1, 4, 30:

    nec varios discet mentiri lana colores,

    Verg. E. 4, 42:

    Iris, Mille trahens varios adverso sole colores,

    id. A. 4, 701.— Poet.:

    ducere, of grapes, etc.,

    to acquire color, become colored, Verg. E. 9, 49; Ov. M. 3, 485; cf. Sen. Ep. 71, 30.—
    2.
    Meton.
    a.
    Coloring stuff, dyestuff:

    regionis naturā minii et chrysocollae et aliorum colorum ferax,

    Flor. 4, 12, 60; Plin. 35, 6, 12, § 30 sq.—
    b.
    Flowers of varied colors:

    aspice quo submittat humus formosa colores,

    Prop. 1, 2, 9; Val. Fl. 6, 492.—
    B.
    Specif., the natural color of men, the complexion, tint, hue:

    qui color, nitor, vestitus,

    Ter. Eun. 2, 2, 11:

    formae autem dignitas coloris bonitate tuenda est, color exercitationibus corporis,

    Cic. Off. 1, 36, 130:

    venusti oculi, color suavis,

    id. Tusc. 5, 16, 46:

    verus (opp. to paint),

    Ter. Eun. 2, 3, 27 Don.; cf. Ov. A. A. 3, 164;

    and fucatus,

    Hor. Epod. 12, 10:

    senex colore mustellino,

    Ter. Eun. 4, 4, 22:

    niveus,

    Hor. C. 2, 4, 3:

    albus,

    fair, Ov. M. 2, 541:

    egregius,

    Cic. Fin. 2, 20, 64:

    verecundus,

    Hor. Epod. 17, 21; cf.:

    vide Num ejus color pudoris signum indicat,

    Ter. And. 5, 3, 7: colorem mutare, to change or lose color (on account of any excitement of the passions, from shame, fear, pain, etc.), to blush, etc., Hor. Ep. 1, 16, 38; cf. Cic. Clu. 19, 54:

    color excidit,

    Ov. M. 2, 602:

    perdere,

    id. ib. 3, 99:

    adeo perturbavit ea vox regem, ut non color, non voltus ei constaret,

    Liv. 39, 34, 7.—
    * b.
    Prov.:

    homo nullius coloris,

    an unknown man, Plaut. Ps. 4, 7, 99 (like the phrase: albus an ater sit; v. albus).—
    2.
    Sometimes for beautiful complexion, fine tint, beauty:

    o formose puer, nimium ne crede colori,

    Verg. E. 2, 17:

    quo fugit Venus, heu, quove color?

    Hor. C. 4, 13, 17; Ov. H. 3, 141.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., color, i.e. external form, state, condition, position, outward show, appearance (predominant in rhet.; v. 2.; elsewh. rare, and mostly poet.):

    amisimus omnem non modo sucum ac sanguinem, sed etiam colorem et speciem pristinam civitatis,

    Cic. Att. 4, 16, 10:

    vitae,

    Hor. S. 2, 1, 60; cf.: omnis Aristippum decuit color et status et res, every color became him, i. e. he accommodated himself to every condition, id. Ep. 1, 17, 23: novimus quosdam, qui multis apud philosophum annis persederint, et ne colorem quidem duxerint, have not acquired even the outward appearance, i.e. have imbibed or learned nothing, Sen. Ep. 108, 5; cf. Quint. 10, 1, 59: omnia eundem ducunt colorem;

    nec Persis Macedonum mores adumbrare nec Macedonibus Persas imitari indecorum,

    Curt. 10, 3, 14 Vogel ad loc. —
    2.
    A class, fashion, kind.
    a.
    In gen. (rare):

    hos maxime laudat.. egregium hoc quoque, sed secundae sortis ingenium... hic tertius color est,

    Sen. Ep. 52, 4:

    tertium illud genus... sed ne hic quidem contemnendus est color tertius,

    id. ib. 75, 15; cf.:

    in omni vitae colore,

    Stat. S. 2 prooem. init.
    b.
    Esp., of diction, character, fashion, cast, coloring, style:

    ornatur igitur oratio genere primum et quasi colore quodam et suco suo,

    Cic. de Or 3, 25, 95; cf. id. ib. 3, 52, 199:

    non unus color prooemii, narrationis, argumentorum, etc.,

    Quint. 12, 10, 71:

    qui est, inquit, iste tandem urbanitatis color?

    Cic. Brut. 46, 171:

    color dicendi maculis conspergitur,

    Quint. 8, 5, 28; cf.:

    color totus orationis,

    id. 6, 3, 110:

    simplicis atque inaffectati gratia,

    id. 9, 4, 17:

    tragicus,

    Hor. A. P. 236:

    operum colores,

    id. ib. 86.—
    B.
    Pregn. (cf. supra, 1. B. 2.), a beautiful, brilliant quality or nature, splendor, lustre, brilliancy (freq. only in rhet. lang.):

    nullus argento color est avaris Abdito terris,

    Hor. C. 2, 2, 1.—
    2.
    Of diction.
    a.
    A high, lively coloring, embellishment:

    intelleges nihil illius (Catonis) lineamentis nisi eorum pigmentorum quae inventa nondum erant, florem et colorem defuisse,

    Cic. Brut. 87, 298; id. de Or. 3, 25, 100; id. Q. Fr. 2, 13 (15 a), 2.—
    b.
    In a bad sense, t. t., an artful concealment of a fault, a pretext, palliation, excuse, Quint. 4, 2, 88 Spald.; 6, 5, 5; 10, 1, 116; 11, 1, 81; 12, 1, 33; cf. Sen. Contr. 3, 21; 3, 25:

    res illo colore defenditur apud judicem, ut videatur ille non sanae mentis fuisse, etc.,

    Dig. 5, 2, 5: sub colore adipiscendae possessionis, Cod. Th. 3, 6, 3; Juv. 6, 280.

    Lewis & Short latin dictionary > color

  • 14 lineamentum

    līnĕāmentum ( līnĭā-), i, n. [linea], a line or stroke made with a pen, with chalk, etc., a mark, line.
    I.
    Lit.:

    in geometria lineamenta formae, etc.,

    lines, Cic. de Or. 1, 41, 187:

    lineamentum, longitudinem latitudine carentem,

    id. Ac. 2, 36, 116. —
    B.
    Transf.
    1.
    A feature, lineament:

    quae conformatio lineamentorum,

    Cic. N. D. 1, 18, 47:

    lineamenta hospitae,

    id. Verr. 2, 2, 36, § 89:

    lineamenta oris effingere,

    id. Div. 1, 13, 23:

    habitum oris lineamentaque intueri,

    Liv. 21, 4:

    corporis,

    id. 26, 41.—
    2.
    In plur., of the works of artists, designs, drawings, delineations:

    adumbratorum deorum lineamenta,

    Cic. N. D. 1, 27, 75:

    operum lineamenta,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98.—
    II.
    Trop., a feature, lineament:

    animi lineamenta sunt pulchriora quam corporis,

    Cic. Fin. 3, 22, 75:

    numerus quasi quandam palaestram et extrema lineamenta orationi attulit,

    id. Or. 56, 186:

    Catonis lineamentis nihil nisi eorum pigmentorum, quae inventa nondum erant, florem et colorem defuisse,

    sketches, outlines, id. Brut. 87, 298.

    Lewis & Short latin dictionary > lineamentum

  • 15 pigmentum

    pigmentum, i, n. [pingo], a material for coloring, a color, paint, pigment.
    I.
    Lit.
    A.
    For painting, a paint:

    aspersa temere pigmenta in tabulā, oris lineamenta efficere possunt,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    vela in cortinam pigmenti ferventis mersa,

    Plin. 35, 11, 42, § 150.—Jocosely:

    quem Apelles Zeuxisque duo pingent pigmentis ulmeis,

    i. e. beat black and blue, Plaut. Ep. 5, 1, 20. —
    2.
    For cosmetics, a paint, pigment:

    non istanc aetatem oportet pigmentum ullum attingere,

    Plaut. Most. 1, 3, 106; Plin. 16, 43, 84, § 233:

    multiplicasti pigmenta tua,

    Vulg. Isa. 57, 9.—
    B.
    Transf., the juice of plants (post-class.), Firm. Math. 8, 17; v. Cael. Aur. Acut. 2, 9, 46.—
    II.
    Trop., of style, coloring, ornament: meus autem liber totum Isocratis murothêkion atque omnes ejus discipulorum arculas et nonnihil etiam Aristotelia pigmenta consumpsit, Cic. Att. 2, 1, 1:

    pigmentorum flos et color,

    id. Brut. 87, 298:

    sententiae, tam verae, tam sine pigmentis fucoque puerili,

    id. de Or. 2, 45, 188.

    Lewis & Short latin dictionary > pigmentum

  • 16 respersio

    rēspersĭo, ōnis, f. [id.], a sprinkling over, besprinkling (Ciceron.):

    pigmentorum,

    Cic. Div. 2, 21, 48:

    ne sumptuosa respersio,

    a sprinkling of the funeral pile with wine, id. Leg. 2, 24, 60; v. 1. respergo, I.

    Lewis & Short latin dictionary > respersio

См. также в других словарях:

  • LASER — in condimentis Vett. multi usûs. Apicii Excerpta, In brevi pigmentorum, quoe in domo esse dehent, ut condimentis nihil desit, recensentur crocum, piper, zingiber, lasar, solium, bacca murtoe, costum, caryophyllum. Et paulo infra, de siccis hoc… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • OPALUS — Graece Ὀπάλλιος, uti ex Orpheo discimus, quartum olim locum in gemmis obtinebat, post margaritas nempe, adamantes et smaragdos, teste Salmasiô ad Solin. p. 239. Παιδέρως eidem Orpheo, ob eximiam gratiam; quod nempe similis esset τερενόχροι παιδὶ …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PIGMENTUM — Graecis recentioribus πήμεντον, item πιμεντον, quemadmodum et pimentum legimus in veter. libro Excerptorum Apicii, ubi sic habet, Brevis pimentorum, quae in domo esse debent, ut condimentis nihil desit: non unâ occurrit notione. In his enim… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»